چرا بایدن افغانستانی‌ها را به طالبان فروخت؟

به گزارش اقتصادنیوز ، تحولاتی که کمتر دراماتیک، ناگهانی و یا برجسته هستند، بعید است باورهای عمومی را تحت تاثیر قرار دهد، حتی اگر ارزش اثباتی شان به اندازه برخی از باورهای دراماتیک تر باشد. این امر به ویژه در باب مقوله هایی که محقق نمی شوند، صادق است، حتی اگر رویدادهای غیرواقعی برخی از باورها را به همان اندازه که اتفاق می‌افتند رد کنند. اکثر مردم تمرکز شرلوک هلمز را ندارند تا از سگ هایی که پارس نمی کنند نتیجه گیری مناسبی بگیرند.

بازگشت به نقطه صفر

آمریکایی ها پس از حمله 11 سپتامبر، یکی از رویدادهای برجسته این کشور – این باور را حک کرده اند که وضعیت و آینده سیاسی افغانستان تعیین کننده امنیت ملی شان است. از همین رو مقابله با تروریسم زمینه ساز جنگی طولانی مدت شد، حمله ای که بیش از 2 تریلیون دلار هزینه داشت و جان بیش از شش هزار آمریکایی، نظامی و غیرنظامی، را گرفت.در همین راستا تلاش‌های دو دهه‌ای ایالات متحده، با سرنگونی گروهی که عامل یازده سپتامبر بود و برکناری رژیم طالبان که میزبانی شان را عهده دار شد، در ظاهر به نتیجه رسید. آنچه پس از آن رخ داد، تلاشی طولانی و خزنده برای ملت سازی بود که بی نتیجه بودنش در آگوست 2021 عریان گشت.با گذشت زمان، مولفه های دیگری به عنوان دلایلی برای ادامه مبارزه علیه بازگشت طالبان به قدرت مطرح شد – گزاره هایی چون نگرش های قرون وسطایی این گروه به نقش زنان. اما تروریسم موضوعی بود که بیش از هر چیز از جنگ ناموفق حمایت کرد. منطق این بود که ما باید با افراد بد مبارزه کنیم تا مجبور نباشیم در خانه با آنها بجنگیم.

بر اساس چنین تفکری، عقب نشینی آمریکایی ها از افغانستان در اوایل ریاست بایدن هدف حمله های جدی قرار گرفت. ناتان سیلز که هماهنگ کننده مبارزه با تروریسم وزارت امور خارجه در دولت ترامپ بود، به نشنال اینترست گفت: خطر تروریسم برای ایالات متحده افزایش خواهد یافت، زیرا القاعده دوباره برای خود پناهگاه امنی در افغانستان ایجاد خواهد کرد و از آن برای توطئه علیه ایالات متحده و دیگران استفاده خواهد کرد» منتقدان جمهوری خواه نیز می گویند که عقب نشینی آمریکا، افغانستان را به «محل مانور تروریست ها» تبدیل خواهد کرد.

چرا طالبان دیگر تهدید نیست!

در آن بازه زمانی انتقادات حزبی اوج گرفت و این حقیقت که بایدن در حال اجرای توافق خروجی است که دولت ترامپ در بابش مذاکره کرد، نادیده گرفته شد. نظرسنجی ها نشان داد که اکثریت آمریکایی‌ها بر این باور بودند که کنترل طالبان بر افغانستان تهدید امنیتی برای ایالات متحده محسوب می‌شود، نیمی از شرکت‌کنندگان نیز چنین رخدادی را تهدیدی جدی قلمداد کردند.چنین اعتقادی دو جزء اصلی داشت. اول، داشتن پناهگاه امن جغرافیایی مشابه آنچه که رهبری القاعده در گذشته داشت، گزاره ای که خود تهدید بود. دوم، افغانستان به عنوان پناهگاه تروریستی بیش از هر چیز دیگری جایگاه ویژه ای یافت.با این حال در میان عواملی که بر توانایی و تمایل هر گروهی برای حمله به ایالات متحده تأثیر می گذارد، داشتن مکانی جهت ایجاد کمپ آن هم هزاران مایل دورتر کم اهمیت است.

میزبانی طالبان از القاعده در میانه جنگ داخلی افغانستان رخ داد؛ نبردی که در آن طالبان به القاعده تحت رهبری اسامه بن لادن وابسته بودند – شرایطی که از سال 2021 دیگر وجود نداشت. طالبان یکی از منزوی‌ترین گروه‌های حاکم است. بزرگترین شکستی که طالبان تا به حال متحمل شد – برکناری شان از قدرت با مداخله ارتش ایالات متحده در اواخر سال 2001 بود. اکنون طالبان به قدرت بازگشته اند و هیچگونه عملیات تروریستی که منافعشان را به خطر بیاندازد را برنمی تابند.دیوید ایگناتیوس، ستون‌نویس واشنگتن پست،  با انتشارگزارشی به این موضوع پرداخته و توضیح می‌دهد که چگونه رژیم طالبان به شریک مبارزه با تروریسم تبدیل شده است. ایگناتیوس به نقل از رئیس مرکز ملی مبارزه با تروریسم تاکید داشت که القاعده افغانستان و پاکستان در وضعیت نادر تاریخی قرار دارد و احیایش بعید است، پس تهدیدی جدی محسوب نمی شود.

ایگناتیوس توضیح داد که چگونه طالبان نه تنها «هر گونه عملیات خارجی» بقایای القاعده را سرکوب کرده‌اند، بلکه کمپین وحشیانه اما موثری را علیه شاخه داعش خراسان در افغانستان، به راه انداخته است. به گفته مایکل لیتر، مدیر پیشین مرکز ملی مبارزه با تروریسم، «ما خوش شانسیم، منافع ما و طالبان در راستای مبارزه با تروریسم قرار دارد».همانطور که ایگناتیوس تاکید کرد، به نظر می رسد که شرورها به حاشیه رانده شده اند، زیرا مردم به مرگ ظاهری شان توجه اندکی دارند.