درمان پرخوری روانی |درمان پرخوری عصبی، درمان روانشناسی و دارو ها

درمان پرخوری روانی خود را در مقاله زیر بخوانید. پرخور ها، اشتهای ناشی از احساسات دارند. پرخوری عصبی یک بیماری جدی روانی و اختلال خوردن است. بسیاری از افراد از چاقی و اضافه وزن رنج می برند. با ما همراه باشید.

درمان پرخوری روانی

یکی از مشکلات بسیار شایع در عصر مدرنیته، چاقی و اضافه وزن است. زندگی ماشینی و تکنولوژی، تحرک افراد را کم کرده.
فست فودها به مشکل اضافه وزن افراد دامن زده و عوامل بسیار دیگری موجب چاق شدن افراد شده اند.
در این میان برخی افراد علت اصلی چاقی خود را پرخوری روانی می دانند.

همه ما در طول زندگی زمان هایی را تجربه کرده ایم که تحت فشار روانی بوده ایم.
بسیار خوشحال یا ناراحت شدیم یا برای فرار از افکار آزاردهنده خود راهی را پیدا کردیم تا کمی آرامش از
دست رفته را به خود بازگردانیم.
در این میان افراد مختلف از روش های گوناگونی استفاده می کنند؛ برخی ورزش می کنند، برخی مطالعه می کنند
و برخی می خورند؛ البته می خورند، نه برای اینکه سیر شوند، بلکه برای اینکه آرام شوند و استرس را
از خود دور کنند.

رهایی از مشکل پرخوری روانی

به تلاش زیادی نیاز دارد. بسیارند افرادی که می دانند وابستگی بیش از حد به غذا دارند اما نمی دانند چگونه باید خود را از
این مشکل نجات دهند.
برای کمک به این افراد با دکتر علیرضا کیومرثی، روانشناس بالینی، خانواده درمانگر و متخصص اعتیادهای رفتاری گفتگو کردیم تا
اطلاعات بیشتری در این مورد کسب کنیم.

پرخوری روانی چیست؟

– در ابتدا باید توضیح بدهم که به هیچ نوع بیماری نمی توان تک بعدی نگاه کرد.
الان گفته می شود که تمام بیماری ها زیستی، روانی و اجتماعی هستند و اتفاقا ناکامی در درمان زمانی ایجاد
می شود که به این بیماری تک بعدی نگاه می کنیم.به تصور ما بیماری پرخوری ریشه بایولوژی دارد.
پس نزد پزشک بایولوژیست می رویم و فکر می کنیم کاهش یا افزایش کالری مشکل را حل می کند یا
به روانشناس مراجعه می کنیم؛ چون فکر می کنیم محصول مشکلات روانی است یا به دلیل تبعات اجتماعی ایجاد شده
است.
پس برای داشتن درمانی موفق باید نگاهی چند علتی داشته باشیم.
در مورد پرخوری دو نکته بسیار مهم است که از دو دیدگاه می توان به آن نگاه کرد، یکی روانشناسی
و یکی اعتیاد.

پرخوری روانی

از نظر روانشناسی ما دو اختلال داریم: یکی «بلومیا» یا همان پرخوری روانی که فرد به صورت ناهشیار شروع می
کند به پرخوری کردن و هدف از خوردن برای او سیری نیست، بلکه نوعی واکنش به اضطراب و روشی برای
آرام کردن خود است.

دیگری «آنورکسیا» یا کم اشتهایی عصبی که نقطه مقابل بلومیاست و فرد دلش نمی خواهد چیزی بخورد.
معمولا این مشکل در جوانانی که مدلینگ یا بازیگر هستند، بیشتر دیده می شود.
اینها حتی بسیاری اوقات وقتی چیزی بخورند، دست می اندازند در گلویشان تا بالا بیاورند و چیزی در معده شان
نماند.

تشخیص بولیمیا

تشخیص زودهنگام می تواند شانس بهبودی کامل را افزایش دهد. تشخیص می تواند چالش برانگیز باشد زیرا BMI فرد ممکن است در محدوده طبیعی یا اضافه وزن باشد و ممکن است عادت های غذایی خود را پنهان کند.

روانشناس و درمانگر یا روانپزشک متخصص برای تشخیص موارد زیر را انجام می دهد:

سوالاتی درباره ی سلامت روان و جسم فرد بپرسد. سابقه پزشکی شخصی و خانوادگی او را در نظر بگیرد. معاینه های فیزیکی انجام دهد.
از آزمایشات تشخیصی برای رد سایر بیماری ها یا شرایط زمینه ای کمک بگیرد.

آیا ممکن است این اختلال در برخی افراد بیشتر از دیگران شایع باشد؟ یا اینکه در زن ها یا مردها بیشتر باشد؟ یا در موقعیت های شغلی مختلف بیشتر و کمتر باشد؟

– به صورت عمده تمام افراد در معرض این مشکل قرار دارند.
به تازگی در تحقیقاتی که انجام شده است، می گویند هورمونی در کبد وجود دارد که وقتی شیرینی می خورید،
آرام می گیرد و شما دیگر دل تان نمی خواهد چیزی بخورید.
می گویند افرادی که پرخوری می کنند، این هورمون را کمتر دارند.

اختلال پرخوری

آیا اختلال پرخوری می تواند با دیگر مشکلات روحی و روانی مثل افسردگی در ارتباط باشد؟

– بله، قطعا. در افسردگی فرد معمولا انرژی اش کم می شود، بی حوصله می شود، اشتها ندارد اما یک افسردگی عاطفی داریم
که غیرمتعارف است و در آن، فرد بیشتر می خوابد، بیشتر می خورد، اینها دقیقا برعکس افسردگی های معمول هستند.
در افسردگی های معمول می بینیم که فرد کم خواب است، اشتها ندارد؛ اما در افسردگی عاطفی همه چیز برعکس
است و می تواند موجب چاقی فرد شود.

آیا اختلال پرخوری می تواند اختلالات روحی و روانی دیگری را ایجاد کند؟

– دو طرفه است. هم اختلالات روانی می توانند موجب پرخوری شوند و هم پرخوری می تواند موجب اختلالات روانی شود.
یک مشکل ممکن است موجب اختلال پرخوری شود و فرد بعد از اینکه چاق شد، در روابطش به مشکل برمی
خورد، گوشه گیر می شود و نمی تواند بسیاری از فعالیت های جسمی را انجام دهد و بنابراین همین مسئله،
مشکلات روحی دیگری را برایش به ارمغان می آورد.

روش های درمان پرخوری

– همانطور که گفتم برای درمان موفق به هیچ وجه نباید تک بعدی به مسئله نگاه کرد.
الان بسیاری افراد هستند که رژیم می گیرند، عمل جراحی می کنند ولی تنها مدتی لاغر می مانند و بعد
از آن، بسیاری از افراد افسردگی های شدید می گیرند؛ چون تا قبل از آن مشکلات روحی خود را با
پرخوری رفع می کردند اما الان دیگر این کار را نمی کنند.
ممکن است وسواس بگیرند و بعد از آن افسردگی بگیرند و بسیاری از افراد مجددا به پرخوری روی می آورند.

چه مسائلی اختلال پرخوری روانی را تشدید می کنند؟

– مسائل اجتماعی و عاطفی بسیار مهم هستند. یک اتفاق بیرونی می تواند فرد را خیلی خوشحال یا خیلی ناراحت کند.
برای کنترل همه هیجانات چند روش داریم که یکی از آنها مهار است. مثلا من می گویم من الان نباید غذا بخورم، نباید بخورم، نباید بخورم.
تمام تحقیقات روانشناسی نشان داده اند که روش های مهار خیلی نتیجه خوبی ندارند؛ چون وقتی احساسی را سرکوب کنید،
آن احساس مثل فنر جمع می شود و بعد با شدت بیشتری بازمی گردد.

آیا موافقید که یکی از راه های کاهش وزن، کم خوردن است؟

– کم خوردن بله اما نخوردن خیر. همه ما خودکنترلی هایی داریم که با هوش هیجانی ما در ارتباط هستند.
همه ما خودمدیریتی داریم که در مسائل مختلف می توانیم جلوی خودمان را بگیریم اما کسی که دچار تکانش می
شود، نمی تواند جلوی خودش را بگیرد.

فرد می گوید من وقتی می نشینم پای سفره دیگر نمی توانم جلوی خودم را بگیرم.
گاهی فرد باور می کند که من یا نباید بخورم یا اگر خوردم، باید تا انتها بخورم.
به همین جهت می گوییم غذا را به اندازه ای که باید خورده شود، سر میز بیاورید و بیشتر از
آن نخورید.
برنامه غذا خوردن باید کوتاه مدت و روزانه باشد. برای هر روز جداگانه برنامه ریزی شود.
منظور از پرهیز، قطع خوردن و نخوردن نیست بلکه منظور، به اندازه خوردن است.

مجله موفقیت، کلینیک ذهن آرا