آیا به علیرضا بیرانوند ظلم شده است؟

به گزارش سایت نود، چند ساعت قبل از برگزاری مراسم بهترین های آسیا در هنگ کنگ، خبری ناخوشایند به خبر اول فوتبال ایران تبدیل شد؛ بیرانوند مرد سال آسیا نشده است.
در این یکی، دو روز بسیاری از اهالی فوتبال، کارشناسان و مسوولان ورزش ایران انتخاب نشدن بیرانوند را یک ظلم بزرگ دانستند. خیلی‌ها این موضوع را به نقش ضعیف ایران در کنفدراسیون آسیا ارتباط دادند. با کمی فرونشستن این هیجانات سوال اصلی مطرح‌شده حالا این است که واقعا در مراسم دیروز چقدر به علیرضا بیرانوند ظلم شده است؟ و آیا توپ طلای قاره حق دروازه‌بان تیم ملی ایران بود؟
کنفدراسیون فوتبال آسیا استاد انتخاب‌های غلط و حیرت‌آور است. بدسلیقگی این کنفدراسیون آنقدر برجسته است که سالهاست از ارزش عنوان مرد سال آسیا کاسته شده و دیگر کسی آن را خیلی جدی نمی‌گیرد. همین الان خیلی‌ها نمی‌دانند مرد سال آسیا در سال 2018 چه کسی بود؟

در این یک دهه بازیکنانی به  این عنوان ارزشمند رسیدند که حتی در کشور خودشان هم یک قهرمان محسوب نمی‌شوند چه برسد در سطح قاره. با این وجود یک نگاه منصفانه  و به دور از تعصب نشان می‌دهد علیرضا بیرانوند بهترین بازیکن قاره آسیا در سال 2019 نبوده است. در سالی که قطر با نمایشی تحسین‌برانگیز قهرمان آسیا شد انتخاب یک قطری به عنوان مرد سال را نمی‌توان ظلم به بیرانوند دانست. به نظر می‌رسد آنهایی که هم اکنون فریاد وااسفا سر داده‌اند بیشتر به دنبال موج‌سواری‌اند.
کنفدراسیون فوتبال آسیا البته به بیرانوند ظلم کرده است اما این ظلم در سال گذشته رخ داد. در سال 2018 علیرضا بیرانوند یکی از ستارگان آسیا در جام جهانی بود و یکی از ماندگارترین صحنه‌های درخشش یک آسیایی در تاریخ جام جهانی را خلق کرد، در لیگ قهرمانانان با درخشش فوق‌العاده و ثبت رکورد بیشترین کلین‌شیت پرسپولس را به فینال رساند، در لیگ ایران قهرمان شد و از هر نظر شایسته کسب توپ طلا بود. “بیرو” با وجود این کارنامه افتخارآمیز حتی در بین سه نامزد نهایی قرار نگرفت!!! یک شعبده بازی دیگر از ای.اف.سی.
سران آسیا وقتی شاهکار خود را تکمیل کردند که  از داخل کلاه خود یک قطری متوسط را به عنوان مرد سال درآوردند. عبدالکریم حسن که در قطر بازیکن سوم کشورش شد بالاتر از ستارگان قاره آسیا، جایزه بهترین بازیکن را به خانه‌اش برد! ظلم بزرگ در بیرانوند این انتخاب بود. چهره درخشان آسیا در سال 2018 در خانه نشست و یک بازیکن معمولی السد مرد سال شد. البته اگر با همان متری که حسن در 2018 مرد سال شد قرار بود امسال هم مرد سال انتخاب شود باید به بیرانوند دو توپ طلا می‌رسید.
از نگاه فوتبالی اما در سال 2019 اکرم عفیف دستاورد بهتری نسبت به بیرانوند داشته است. اگر بخواهیم نگاهی غیرایرانی به این انتخاب داشته باشیم نباید از آن انتقاد کرد، هر چند همچنان نمی‌توان از کج سلیقگی ای.اف.سی گذشت.   
از نهادی که “هونگ سون مین”، بیست و دومین بازیکن جهان را به عنوان بهترین بازیکن قاره خود انتخاب نمی‌کند، “معز علی” آقای گل رکوردشکنِ جام ملتها در بین سه نامزد نهایی قرار نمی‌دهد، نمی‌توان انتظار انتخاب‌های کارشناسانه داشت. در این کنفدراسیون باید انتظار داشت بیرانوند با درخشش در جام جهانی و لیگ قهرمانان، نامزد نشود و شاید در یک سال دیگر با عملکردی پایین‌تر مرد سال شود.
همین انتخاب‌های مضحک کنفدراسیون فوتبال آسیا باعث می‌شود که در ایران هم نگاه کارشناسانه به مرد سال نشود. در سالهای اخیر علی کریمی، جواد نکونام و علیرضا بیرانوند سه نماینده ایران در نامزدهای نهایی بود که در هر سه مورد می توان گفت که حضور آنها در بین سه نامزد نهایی خودش یک “سورپرایز” بوده است. در هر سه مرتبه هم باید پذیرفت نماینده ایران بهترین بازیکن قاره در آن سال نبود و جالب اینکه در هر سه بار هم پس از انتخاب نشدن بازیکن ایرانی از رابطه‌باز بودن ای.اف.سی و خورده شدن حق مسلم بازیکن ایرانی صحبت شد.
به بیرانوند و دیگر بازیکنان ایرانی در این سه سال ظلم نشد اما به آنها همیشه ظلم می‌شود چون باید کنفدراسیون فوتبال آسیا مورد ارزیابی ‌شان قرار دهد.